Ontstaan Methode Van Dixhoorn

Jan van Dixhoorn begon al in 1981 met zijn onderzoek naar de effecten van adem- en ontspanningsinstructie. In 1991 promoveerde hij na veel onderzoek naar hoe ontspannings- en ademhalingsoefeningen hartpatiënten kunnen helpen. Hij ontdekte dat deze oefeningen het welzijn van patiënten verbeterden, vooral omdat ze zich meer ontspannen voelden. Dat was niet zo verrassend. Maar ook bij fysieke inspanning bleken hartpatiënten die ontspanningsoefeningen deden profijt te hebben. Dat was zeer onverwacht.

 

In het onderzoek was de belastingtest meegenomen, omdat het bij de routine hoorde. De verbazing was groot toen bleek dat een derde van de patiënten fysiek achteruitging, maar deze achteruitgang veel kleiner was bij patiënten die ontspanningstraining hadden gehad. Oftewel: ontspanningstraining helpt ook om problemen met het hart tijdens inspanning te verminderen. Dit liet zien hoe belangrijk adem- en ontspanning kan zijn voor de gezondheid. De resultaten werden gepubliceerd in het American Heart Journal. Er was op dat moment slechts één Amerikaanse hoogleraar die de waarde van het onderzoek inzag en hij zou Jan later ook zijn cum laude toekennen bij zijn promotie.

 

Naast hartrevalidatie richtte Jan van Dixhoorn zich op hyperventilatie en burn-out. Hij ontdekte dat ontspanningstherapie effectief was bij de behandeling van burn-out, juist bij patiënten zonder duidelijke stressfactoren die ontspanning belemmerden. Dit suggereerde dat de diagnose van burn-out verder onderzocht moest worden om het onderscheid tussen overspanning en overspanning met stressoren te verduidelijken.

 

Verder onderzoek richtte zich op het voorspellen van het succes van behandelingen. Jan schreef onder andere een artikel over de voorspelbaarheid van het trainingseffect. De psychosociale vragenlijsten die hij gebruikte om de invloed op mentaal welbevinden aan te tonen, bleken voor de voorspelling van het effect van training belangrijk te zijn. Zo liet hij zien dat niet alleen medische factoren, maar ook hoe iemand zich voelt en denkt, invloed hebben op het herstel.

 

Kenmerkend voor ontspanningsinstructies is dat het procesgericht is. Bij ontspanningsoefeningen wordt er vaak gekeken naar wat voor jou werkt. Het gaat niet om een vaste volgorde, maar om wat voor jou haalbaar en effectief is. Soms zijn het kleine bewegingen die helpen, omdat ze je bezighouden terwijl je ontspant. Mensen die veel stress hebben, vinden het vaak lastig om stil te zitten of te liggen en zich te concentreren. Het advies om 'rust te zoeken' is dan moeilijk op te volgen, maar door kleine activiteiten te doen kun je toch ontspannen. Dit is dan ook de basis van adem- en ontspanningstherapie volgens de Methode Van Dixhoorn.

 

De ruim 40 jaar dat Jan onderzoek heeft gedaan, heeft geleid tot het ontstaan van de Methode Van Dixhoorn zoals we deze nu kennen. Het werk van Jan is meermaals gepubliceerd in belangrijke en vooraanstaande medische tijdschriften wereldwijd. Ook schreef hij vier boeken over functioneel ademen. Het boek ‘Ontspanningsinstructie’ is tot de dag van vandaag verplichte kost voor iedereen die adem- en ontspanningstherapie wil begrijpen.

 

Naast onderzoeker is Jan ook opleider en therapeut. In zijn praktijk aan huis behandelde hij tot 2017 mensen met spanningsklachten. Daarnaast gaf hij tot 2017 les en leidde hij nieuwe therapeuten op als docent op de opleiding Procesmatige Adem- en Ontspanningstherapie.